Blog

To nie jest tak, że to się dzieje nagle… Taki stan nie rodzi się z dnia na dzień, ale powoli narasta. Aż któregoś dnia budzisz się pod całym zwałem szlamu… Wydawało Ci się, że nad tym panujesz, że ciągle jesteś na powierzchni, że przecież spokojnie się odkopiesz, że aż tak nie przybywa tego nad Tobą… Ignorujesz sygnały jakie wysyła ciało, znajdujesz furtki różnego rodzaju by sobie pomóc, wentyle bezpieczeństwa – w tym całym szlamie wykopujesz wąskie tunele, którymi przemykasz się na trawę, wystawiasz do góry słomki, przez które możesz zaczerpnąć świeżego powietrza, ale ta góra nad Tobą rośnie i rośnie…