Może jednak… i mimo wszystko…

Nawet jeśli wydaje się, że właśnie się skończyło… Ktoś odszedł na drugą stronę, ktoś tylko (aż) w swoją drogę. Się samemu odeszło od czegoś, albo kogoś.

.

.

Nie zawsze można iść Razem. Nie zawsze ma się to samo tempo, albo jest się w stanie wspiąć na tę samą górę.

Czasem się nie da.

Bywa, że brakuje skrzydeł, albo jest się już zbyt wysoko, albo właśnie zwiedza się zakamarki podziemi.

Nie wiadomo…

.

Ale jednak dlatego… i mimo wszystko…

.

Każdemu z Nas, kto coś/kogoś stracił. Bliską osobę… Bliską Istotę: człowieka, konia, psa, albo kota… dziś życzę Dobra i Spokoju w swojej Prawdzie.

.

.

Nie musisz wszystkiemu podołać.

.

Możesz poleżeć na podłodze… Tak długo jak potrzebujesz. Z dołu świat wygląda całkiem inaczej… To świat dziecka. Zaczynasz w końcu widzieć jego oczami. Pojawia się niewinność, ufność i radość. Kiedy tak długo leżysz na dole, a potem siedzisz na tej podłodze, zaczynasz sięgać po klocki. Małe, drewniane. Najpierw kilka. Potem coraz więcej… Budujesz dom.

Albo ktoś ofiaruje ci puzzle. Nic nie szkodzi, że nie są z TEJ układanki. Bo to nie chodzi o to, by ułożyć… Ale by zacząć układać

.

Powodzenia Lu – mówię do siebie cichutko… Najciszej. Nikt nie zauważy, że mówię . Wiem. Jest TAK.

.

.